Marie Christine ten Doesschate is al op heel jonge leeftijd verslingerd geraakt aan handenarbeid en tekenen. Na een omweg (HBO-J opleiding en werkzaam als hulpverlener) besluit zij om van haar passie haar beroep te maken.

In 1990 gaat zij sieraden maken van verschillende soorten materialen, zoals plastic, textiel en papier. Door de jaren heen doet zij veel creatieve kennis en vaardigheden op en wil zij deze met anderen delen. Marie Christine opent een atelier (Studio Elf) en gaat lesgeven. Door een auto-ongeluk en vervolgens jarenlange revalidatie moet zij haar werkzaamheden staken. Een donkere periode breekt aan. In de vaste overtuiging dat haar talent ligt in het kunstzinnig bezig zijn en dat dit haar levensdoel is, krabbelt ze overeind.

Begin 2002 besluit Marie Christine om kunsttassen (om te dragen of om op te hangen) te gaan maken.

In de zomer van 2003 vindt een expositie plaats in de Bijenkorf te Amsterdam, genaamd “Tasjes Kunst”.

In december 2003 exposeert ze in de RAI te Amsterdam op de Fashion And Beauty beurs.

Marie Christine begint in de zomer van 2004 met het maken van beeldende verhalen voor aan de muur (assemblages). Dit geeft haar meer creatieve vrijheid. Ze noemt haar werkstukken: muur-idylles.

In het Academisch Medisch Centrum te Amsterdam vindt vanaf eind november 2005 tot half januari 2006 de expositie “Tas en Muur-Idylles” plaats.

Half mei 2006 wordt het woonzorgcentrum Overvest in Enkhuizen geopend. Bij deze opening worden 2 grote kunstwerken onthuld en als cadeau aangeboden door de Raad van Bestuur van de West-Friese Zorggroep ‘De Omring’ aan dit nieuwe zorgcentrum. De heer Gerrit Zalm, voormalig minister van Financiën, verricht de officiële opening. Daarna volgt een expositie in dit complex. In de maand oktober van hetzelfde jaar exposeert Marie Christine in “het Kunstbedrijf” te Heemstede.

Eind 2006 komt Marie Christine op het idee om een sieraad te maken in de vorm van een miniatuur kunsttasje. In dit tasje vind je, als boodschap, een gedichtje. Ze noemt dit tasje het boodschappentasje. Je kunt er natuurlijk ook zelf iets speciaals instoppen zoals een briefje of een fotootje.

In juni 2007 neemt Marie Christine deel aan de Haarlemse “Bosch en Vaart Cultuurlijn”. Voor de aankondiging van dit evenement wordt gebruik gemaakt van een affiche met daarop de kunsttas “Green Eyes”.

Ongeveer een jaar later wordt zij geselecteerd voor de “Art&Design” verkoopexpositie. Vervolgens exposeert zij in mei 2008 in de “Beurs van Berlage” te Amsterdam.

In januari 2009 verhuist Marie Christine naar de binnenstad van Amersfoort. Hier doet ze mee met de Stichting Kunst in Amersfoort (KunstKijkRoute). Haar exposities zullen regelmatig plaatsvinden in de keuken van een middeleeuws muurhuis.

In 2010 besluit Marie Christine ook haar langere gedichten met de buitenwereld te delen. Zij gaat deze gedichten letterlijk verwerken in haar muur-idylles: soms staat het gedicht in de lijst (“Connection”), dan weer centraal in het werk (“Music”) of bescheiden op de achterkant (“Masterpiece”). Daarnaast worden haar gedichten ook, los van de muur-idylles, gepubliceerd.

In 2011 besteedt Marie Christine steeds meer tijd aan het schrijven van gedichten.

Een nieuwe creatie wordt geïntroduceerd in het voorjaar van 2012: de kunstkraag. In elke kraag zit een gedichtje verborgen. Eind 2012 / begin 2013 is er een expositie van 3 maanden bij Miracles in Contact (Een cursus in wonderen).

In het najaar van 2013 verschijnt haar dichtbundel: Je ziel is een bloemenveld.

In de zomer van 2014 komt Marie Christine met een nieuw boodschappentasje: het hartentasje. Het is een hart dat dichtgevouwen een tasje wordt. Ook hierin bevindt zich uiteraard een boodschap. “Door op liefde te vertrouwen kan je hart zich openvouwen”. In december 2014 draagt Marie Christine gedichten voor uit haar bundel. Deze voordracht vond plaats in het kader van Gluren bij de Buren. Dit is een jaarlijks terugkerend evenement in Amersfoort, waarbij uiteenlopende optredens in verschillende huiskamers plaatsvinden.

In juli 2015 exposeert Marie Christine bij Art Square, een tijdelijk museum op het Museumplein te Amsterdam. Tijdens deze expositie deelt zij haar gedichten uit aan de bezoekers. In september 2015 introduceert Marie Christine een nieuwe creatie: polskantjes, een sieraad voor de pols. In november 2015 doet Marie Christine mee met de Kunstkerkroute in Amersfoort. Zij exposeert in de Xaveriuskerk. Het thema is “Licht”.

In 2016 houdt Marie Christine zich vooral bezig met schrijven. Naast gedichten schrijft zij ook verhalen voor kinderen.

In het voorjaar van 2017 introduceert Marie Christine een nieuwe creatie (met boodschap): het kunstdasje, een dasje om je hart te verwarmen.

In 2018 krijgen de boodschappentasjes weer een nieuwe vorm. Zij kunnen als ketting maar ook als schoudertasje gedragen worden….. of zelfs als ceintuursieraad. Deze creatie wordt geïntroduceerd tijdens het “Vreemde Gasten”-weekend.

In 2019 is Marie Christine vooral bezig met het redigeren van haar kinderverhalen zodat ze uitgegeven kunnen worden als boek.

Dit boek wordt in het voorjaar van 2020 uitgebracht, met als titel Libelle. De verhalen zijn prachtig geïllustreerd door kunstschilder Joke Rijneveen. Door de coronacrisis heeft Marie Christine haar boek helaas niet officieel kunnen presenteren. Maar het boek kan wel online worden besteld, zie daarvoor deze pagina.

In 2021 heeft Marie Christine door de coronamaatregelen slechts één keer kunnen exposeren (zondag 17 oktober).

In 2022 gaan de exposities gelukkig weer gewoon door! Marie Christine maakt dit jaar naast boodschappentasjes voornamelijk twee- en drieluikjes. Het zijn inkijkjes.

In 2023 maakt Marie Christine andere boodschapppentasjes, namelijk in de vorm van een broche in combinatie met een sjaaltje, kraag of dasje.

In 2024 spelen schaduw en diepte een belangrijke rol in haar muur-idylles. Ze geven een extra dimensie.